** حكمت (409)؛ هماهنگی قلب و چشم

قلب، كتاب چشم است. (آنچه چشم بنگرد در قلب نشیند)

** حكمت(410)؛ ارزش پرهیزكاری

تقوا در راس همه ارزش های اخلاقی است.

** حكمت(411) احترام به استاد

با آن كسی كه تو را سخن آموخت، به درشتی سخن مگو و با كسی كه راه نیكو سخن گفتن به تو آموخت، لاف بلاغت مزن.

** حكمت(412)؛ راه خودسازی

در تربیت خویش تو را بس كه از آنچه بر دیگران نمی پسندی، دوری كنی.

** حكمت(413)؛ راه تحمل مصیبت ها

در مصیبت ها یا چون آزادگان باید شكیبا بود و یا باید چون ابلهان خود را به فراموشی زد.

** حكمت(414)؛ شكیبایی در مصیبت

حضرت علی(ع) به 'اشعث بن قیس' در تسلیت مرگ فرزندش فرمودند: یا چون بزرگواران شكیبایی پیشه كن و یا چون ستوران فراموش می نمایی.

** حكمت(415)؛ ماهیت دنیا

دنیا می فریبد و زیان می رساند و می گذرد. خدای تعالی دنیا را نه پاداش دوستان خود و نه عذاب برای دشمنان خود قرار داده است. مردم دنیا همچون كاروانی هستند كه تا فرود آیند و بار بگشایند، سالار كاروان بانگ رحیل در دهد و بناچار كوچ كنند.

** حكمت(416)؛ روش برخورد با دنیا

امیرالمومنین (ع) خطاب به فرزندش امام مجتبی(ع) فرمودند: پس از ستایش پروردگار! آنچه از دنیا هم اكنون در دست تو است، پیش از تو در دست دیگران بود و پس از تو نیز به دست دیگران خواهد رسید.

همانا تو برای دو نفر مال خواهی اندوخت، یا شخصی كه اموال جمع شده تو را در طاعت خدا به كار گیرد، پس به آنچه كه تو را به هلاكت افكند، سعادتمند می شود یا كسی است كه آن را در گناه به كار اندازد. پس با اموال جمع شده تو هلاك خواهد شد كه هیچ یك از این دو نفر سزاوار نیستند تا بر خود مقدمشان بداری و بار آنان را بر دوش كشی.

پس برای گذشتگان، رحمت الهی و برای بازماندگان، روزی خدا را امیدوار باش.

این حكمت اینگونه نیز نقل شده است: چیزی از دنیای حرام برای پس از مرگت باقی مگذار. زیرا آنچه از تو می ماند، نصیب یكی از دو تن خواهد شد.

یكی شخصی است كه آن را در طاعت خدا به كار گیرد، پس سعادتمند می شود، به چیزی كه تو را به هلاكت افكنده است و یا شخصی است كه آن را در نافرمانی خدا به كار گیرد. پس هلاك می شود، به آنچه كه تو جمع آوری كردی. پس تو در گناه، او را یاری كرده ای كه هیچ یك از این دو نفر سزاوار آن نیستند تا بر خود مقدم داری.

فراهنگ ** 1003 ** 1071